20-weken echo

Afgelopen donderdag hebben wij onze 20-weken echo gekregen. Aan de ene kant toch wel erg spannend omdat alles natuurlijk wordt onderzocht, aan de andere kant ook wel weer ontzettend leuk omdat we onze twee mini’s weer mochten zien!

Nummer 1 was eerst aan de beurt en die maakte het de gynaecoloog en echoscopiste niet makkelijk; hij bleef maar draaien! Ze waren dan ook ook vijf kwartier met hem bezig om alles goed op te meten en te registreren. Alles was gelukkig goed, alles zat waar het moest zitten en alles functioneerde naar behoren. EN het geslacht was duidelijk te zien… een jongen!

Hierna kreeg ik even een korte plas- en looppauze, maar daarna moesten we snel door met nummer 2. Deze was net als z’n broer ontzettend beweeglijk, pfft… dat wordt wat straks… Het geslacht was ook bij deze baby duidelijk te zien… ook een jongen! Helaas was niet alles goed met baby 2. Telkens als de gynaecoloog en/of echoscopiste wilde inzoomen op het hartje konden ze niet alle hartkamers in één beeld krijgen, vanaf een afstandje zagen ze ze wel, maar ze moeten ze ingezoomd ook kunnen zien. Ze zijn hier wel 20 minuten mee bezig geweest, maar het lukte maar niet. Dit kon meerdere oorzaken hebben: of de kleine was aan het bewegen of zijn armpje lag ervoor of ze konden niet alle hartkamers zien omdat ze er niet waren… ze wisten het niet… Onze echoscopiste wilde echt zeker weten dat alles goed was, dus moeten we dinsdag terugkomen bij een specialist. Die heeft anderhalf uur voor ons uitgetrokken, dus dat moet voldoende zijn. Verder was wel alles goed met de kleine, alles zat waar het moest zitten en alles functioneerde naar behoren!

Eenmaal thuis aangekomen stortte ik helemaal in, het werd me even te veel. Mijn man heeft toen met de echoscopiste gebeld om toch nog een keer te horen wat er aan de hand was, want we hadden er niet veel van onthouden. De echoscopiste gaf aan zelf wel positief te zijn omdat ze wel van een afstand de hartkamers heeft gezien, maar ze wil het zeker weten, vandaar dat we terug moeten komen. Dat heeft me toen wel enigszins gerustgesteld.

Die donderdag hebben we uiteindelijk niet veel meer gedaan, we hadden er geen zin in. We hadden gepland om lekker de stad in de gaan om wat leuks voor de jongens te kopen en 's avonds zouden we lekker samen uit eten gaan, maar we hadden er geen zin meer in. Vrijdags ging het wel iets beter en zijn we langzaam begonnen het kamertje in elkaar te zetten, wat we gisteren met veel plezier hebben afgemaakt! En vandaag gaan we uiteindelijk dan toch de stad in om wat leuks voor de jongens te kopen! We proberen het allemaal toch van de positieve kant te bekijken, want de jongens hebben er niets aan als mama de hele dag overstuur is!